گاه گفته‌اند: به" جنود و لشكريان خدا" برمى‌گردد كه گروهى از آنان خازنان دوزخند.

و گاه گفته‌اند، به" سقر" يعنى خود دوزخ باز مى‌گردد.

و گاه گفته شده: اشاره به آيات قرآن مجيد است.

گر چه هر يك از اينها مايه تذكر و بيدارى و آگاهى است، ولى تفسير اول با توجه به لحن آيات مناسبتر به نظر مى‌رسد، زيرا هدف بيان اين حقيقت است كه اگر خداوند جنود و لشكريانى براى خود برگزيده، نه به خاطر آن است كه خود نمى‌تواند همه معاندان و گنهكاران را كيفر دهد، بلكه اينها براى تذكر و بيدارى و توجه به جدى بودن مساله عذاب الهى است.

نكته: عدد لشكريان پروردگار!:

حضور خداوند در همه جا، و گسترش قدرتش در تمام عالم هستى، ذات پاك او را از هر گونه يار و ياور و لشكر بى‌نياز مى‌كند، ولى با اين حال براى نشان دادن عظمتش به خلايق، و براى تذكر و يادآورى آنها، جنود و لشكر فراوانى براى خود برگزيده كه مجرى فرمان او در سراسر عالمند.

در روايات اسلامى در باره كثرت و عظمت و قدرت جنود پروردگار تعبيرات عجيبى وارد شده است كه چون با مقياسهايى كه ما با آن سر و كار داريم سازگار نيست، شنيدن آن براى ما بسيار تعجب‌آور است.

" در اينجا به كلام پر عظمتى كه از على ع در نخستين خطبه نهج البلاغه در اين زمينه نقل شده است قناعت مى‌كنيم، و چون عبارت طولانى است تنها ترجمه‌