بر دوزخ گمارده شده‌اند" (عَلَيْها تِسْعَةَ عَشَرَ) [1] فرشتگانى كه قطعا مامور به ترحم و شفقت و مهربانى نيستند، بلكه مامور به كيفر و عذاب و خشونتند.

گرچه در آيه فوق تنها عدد نوزده ذكر شده، و تصريح به ملائكه مامور عذاب نشده است، ولى از آيه بعد به خوبى استفاده مى‌شود كه اين عدد اشاره به عدد ماموران عذاب از فرشتگان است.

بعضى نيز گفته‌اند اشاره به نوزده گروه از فرشتگان مى‌باشد، نه نوزده نفر، و جمله" و ما يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ" لشكريان پروردگارت را جز او كسى نمى‌داند كه در آيه بعد آمده قرينه‌اى بر اين معنى مى‌دانند.

اما چرا از ميان اعداد تنها عدد نوزده براى ماموران عذاب الهى انتخاب شده؟ كسى دقيقا به درستى نمى‌داند، ولى جمعى احتمال داده‌اند اين به خاطر آن است كه در عدد نوزده بزرگترين عدد آحاد (عدد نه) و كوچكترين عدد عشرات (عدد ده) جمع است.

بعضى نيز گفته‌اند به خاطر آن است كه ريشه‌هاى اخلاق رذيله به نوزده خلق ظاهر و باطن باز مى‌گردد، و از آنجا كه اخلاق رذيله هر كدام يكى از عوامل عذاب الهى است. طبقات دوزخ نوزده طبقه، به تعداد آنها، و در هر طبقه فرشته يا گروهى از فرشتگان مامور عذابند.

اصولا مسائل مربوط به قيامت و بهشت و دوزخ و جزئيات و خصوصيات آنها براى ما كه در محيط محدود دنيا اسيريم دقيقا روشن نيست، آنچه ما مى‌دانيم‌

[1] در اين جمله" عليها" خبر مقدم و" تسعة عشر" مبتداى مؤخر است، و مى‌دانيم اين كلمه مبنى بر فتح است، و لذا در ظاهر رفع به خود نمى‌گيرد و علتش را اين گفته‌اند كه متضمن معنى و او عاطفه مى‌باشد.