نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 25 صفحه : 23
آرى به قدرى
عذاب خدا در آن روز هولناك است كه انسان مىخواهد عزيزترين عزيزان را كه در چهار
گروه در اينجا خلاصه شدهاند (فرزندان، همسران، برادران، و فاميل نزديك كه يار و
ياور او هستند) همه را براى نجات خود فدا كند، نه فقط آنها بلكه حاضر است تمام
مردم روى زمين براى رهايى او از عذاب قربانى شوند!" يود" از ماده"
ود" (بر وزن حب) به معنى" دوست داشتن" توأم با" تمنى"
است، و به گفته" راغب" در هر يك از اين دو معنى (بلكه در هر دو معنى)
نيز به كار مىرود.
"
يفتدى" از ماده" فداء" به معنى حفظ كردن خود از مصائب و مشكلات به
وسيله پرداخت چيزى است.
"
فصيلة" به معنى" عشيره" و فاميل و قبيلهاى است كه انسان از آن
منفصل و جدا شده است.
"
تؤيه" از ماده" ايواء" به معنى انضمام كردن چيزى به ديگرى است سپس
به معنى پناه دادن به كار رفته.
جمعى از
مفسران گفتهاند تعبير به" ثم" در جمله" ثم ينجيه" نشان
مىدهد كه آنها مىدانند اين فداها بعيد است اثر كند (زيرا ثم معمولا براى بعد و
فاصله و تراخى مىآيد).
***
ولى در
جواب همه اين تمناها و آرزوها مىفرمايد:" هرگز چنين نيست" هيچ فديه و
فدايى پذيرفته نمىشود (كلا).
" آن
شعلههاى سوزان آتش است" (إِنَّها لَظى).
پيوسته زبانه
مىكشد، و هر چيز را در كنار و مسير خود مىيابد مىسوزاند.
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 25 صفحه : 23