ترجمه:

8- همان روز كه آسمان همچون فلز گداخته مى‌شود.

9- و كوه‌ها مانند پشم رنگين متلاشى خواهد بود.

10- و هيچ دوست صميمى سراغ دوستش را نمى‌گيرد! 11- آنان را به آنها نشان مى‌دهند (ولى هر كس گرفتار كار خويشتن است) چنان است كه گنهكار دوست مى‌دارد فرزندان خود را در برابر عذاب آن روز فدا كند.

12- و همسر و برادرش را.

13- و قبيله‌اش كه هميشه از او حمايت مى‌كردند.

14- و تمام مردم روى زمين را تا مايه نجاتش شود.

15- اما هرگز چنين نيست شعله‌هاى سوزان آتش است.

16- دست و پا و پوست سر را مى‌كند و مى‌برد.

17- و كسانى را كه به فرمان خدا پشت كردند صدا مى‌زند.

18- و آنها كه اموال را جمع و ذخيره كردند.

تفسير: آن روز كه هيچ دوست صميمى سراغ دوستش را نمى‌گيرد

در اين آيات، بحثهاى گذشته درباره قيامت با شرح و توضيح بيشترى ادامه مى‌يابد، مى‌فرمايد:

" همان روزى كه آسمان همچون فلز گداخته مى‌شود" (يَوْمَ تَكُونُ السَّماءُ كَالْمُهْلِ‌) [1]

[1] در محل اعراب" يوم" احتمالات متعددى داده شده، ولى بهتر از همه اين است كه بدل از" قريبا" در آيه قبل باشد، يا متعلق به فعل محذوفى مانند" اذكر".