تعبير به" رَبُّ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ‌" (خداوند مشرق و مغرب) اشاره به حاكميت و ربوبيت او بر تمام جهان هستى است، همانگونه كه در تعبيرات روزمره مى‌گوئيم: فلان كس شرق و غرب زمين را در سيطره خود قرار داد، يعنى تمام روى زمين را، نه فقط نقطه مشرق و مغرب.

" هجر جميل" (دورى و جدايى شايسته) همانگونه كه اشاره كرديم به معنى هجران توأم با دلسوزى و دعوت و تبليغ به سوى حق است، كه يكى از روشهاى تربيتى در مقطع‌هاى خاصى محسوب مى‌شود، و هرگز منافات با مساله" جهاد" در مقطع‌هاى ديگر ندارد كه هر كدام جايى و هر نكته مقامى دارد، و به تعبير ديگر اين دورى، بى اعتنايى نيست، بلكه خود نوعى اعتنا است و به هر حال اينكه بعضى حكم آيه فوق را منسوخ با آيات جهاد دانسته‌اند صحيح نيست.

مرحوم" طبرسى" در" مجمع البيان" در ذيل آيه مى‌گويد: و فى هذا دلالة على وجوب الصبر على الاذى، لمن يدعو الى الذين و المعاشرة باحسن الاخلاق و استعمال الرفق ليكونوا اقرب الى الاجابة:" اين آيه دلالت مى‌كند كه مبلغين اسلام، و دعوت كنندگان به سوى قرآن، بايد در مقابل ناملائمات شكيبايى پيشه كنند، و با حسن خلق، و مدارا، با مردم معاشرت نمايند، تا سخنان آنها زودتر پذيرفته شود" [1]

[1]" مجمع البيان" جلد 10 صفحه 379.