بايد با ترتيل خوانده شود، هر گاه از آيه‌اى مى‌گذرى كه در آن سخنى از دوزخ است مى‌ايستى، و از آتش دوزخ به خدا پناه مى‌برى" [1] و بالآخره در حالات پيامبر ص نقل شده است كه آن حضرت آيات را از يكديگر جدا مى‌كرد، و صداى خود را مى‌كشيد [2] اين روايات و روايات ديگرى كه به همين معنى در" اصول كافى" و" نور الثقلين" و" در المنثور" و ساير كتب" حديث" و" تفسير" نقل شده همگى گواه بر اين حقيقت است كه نبايد آيات قرآن را به عنوان الفاظى خالى از محتوا و پيام، تلاوت كرد، بلكه بايد به تمام امورى كه تاثير آن را در خواننده و شنونده عميق مى‌سازد توجه داشت، و فراموش نكرد كه اين پيام الهى است، و هدف تحقق بخشيدن به محتواى آن است.

ولى متاسفانه امروز بسيارى از مسلمانان از اين واقعيت فاصله گرفته، و از قرآن تنها به الفاظى اكتفاء نموده‌اند، و همشان فقط ختم سوره و ختم قرآن است، بى‌آنكه بدانند اين آيات براى چه نازل شده؟ و چه پيامى را ابلاغ مى‌كند؟ درست است كه الفاظ قرآن نيز محترم، و خواندن آن داراى فضيلت است، ولى نبايد فراموش كرد كه اين الفاظ و تلاوت مقدمه بيان محتوا است.

3- فضيلت نماز شب‌

اين آيات بار ديگر اهميت شب زنده‌دارى، و نماز شب، و تلاوت قرآن را در آن هنگام كه غافلان در خوابند گوشزد مى‌كند، و چنان كه قبلا نيز اشاره كرده‌ايم عبادت در شب، مخصوصا در سحرگاهان و نزديك طلوع فجر، اثر

[1]" نور الثقلين" جلد 5 صفحه 447.

[2]" مجمع البيان" ذيل آيات مورد بحث.