نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 25 صفحه : 142
در آخرين آيه مورد بحث كه آخرين آيه سوره است دليل وجود اين نگاهبانان و
مراقبين را چنين بيان مىكند:" مقصود اين است كه خدا بداند كه پيامبرانش
رسالتهاى پروردگارشان را بىكم و كاست ابلاغ كردهاند، و خداوند به آنچه نزد آنها
است احاطه دارد، و هر چيزى را دقيقا احصا كرده است" (لِيَعْلَمَ أَنْ قَدْ أَبْلَغُوا رِسالاتِ رَبِّهِمْ وَ
أَحاطَ بِما لَدَيْهِمْ وَ أَحْصى كُلَّ شَيْءٍ عَدَداً) [1] منظور
از" علم" در اينجا علم فعلى است، و به تعبير ديگر معنى آيه اين نيست كه
خداوند چيزى را در باره پيامبرانش نمىدانسته و بعدا دانسته است، چه اينكه علم خدا
ازلى و ابدى و بىپايان است، بلكه منظور اين است كه اين علم الهى در خارج تحقق
يابد و صورت عينى به خود بگيرد، يعنى پيامبران رسالت او را عملا ابلاغ كنند و
اتمام حجت نمايند.
نكتهها:
1- تحقيق گستردهاى پيرامون علم غيب
با دقت در آيات مختلف قرآن به خوبى روشن مىشود كه دو دسته آيه در زمينه علم
غيب وجود دارد نخست آياتى كه علم غيب را مخصوص خدا معرفى كرده و از غير او نفى
مىنمايد، مانند آيه 59 انعام
[1] جمعى از مفسران ضمير"
ليعلم" را به پيامبر اسلام بازگرداندهاند، و گفتهاند منظور اين است كه
خداوند حافظان و نگاهبانانى براى اسرار وحى و رسالت قرار مىدهد، تا پيامبر بداند
آنها دقيقا وحى الهى را به او ابلاغ كردهاند، و هيچگونه شك و ترديدى در اصالت وحى
نكند، ولى اين تفسير با توجه به اينكه رسالت كار پيامبر (ص) است نه كار فرشتگان، و
تعبير به" رسول" در آيه قبل، و" رسالات" در چند آيه گذشته در
مورد شخص پيامبر (ص) مىباشد، بعيد به نظر مىرسد، و حق همان تفسير اول است.
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 25 صفحه : 142