2- فزونى جمعيت مهم نيست، ايمان جمعيت مهم است.

در آيات قرآن اين مطلب زياد به چشم مى‌خورد كه طاغوتهاى هر زمان نفرات و فزونى جمعيت خود را به رخ ديگران مى‌كشيدند، و در برابر انبياء به آن مى‌باليدند.

فرعون در تحقير هواداران موسى مى‌گفت: إِنَّ هؤُلاءِ لَشِرْذِمَةٌ قَلِيلُونَ‌:

" اينها گروهى اندكند" (شعرا- 54).

و مشركان عرب و مى‌گفتند: نَحْنُ أَكْثَرُ أَمْوالًا وَ أَوْلاداً وَ ما نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ‌:

" ما اموال و فرزندان بيشترى داريم، و هرگز مجازات نخواهيم شد" (سبا 35).

و گاه يك فرد بى‌ايمان در مقابل يك فرد مؤمن، ثروت و نفراتش را به رخ او مى‌كشيد مى‌گفت: أَنَا أَكْثَرُ مِنْكَ مالًا وَ أَعَزُّ نَفَراً:" من ثروتى بيشتر از تو دارم و نفراتى نيرومندتر" (كهف 34) ولى در مقابل، افراد مؤمن به پيروى انبياء و رهبران الهى هرگز روى فزونى جمعيت و نفرات تكيه نمى‌كردند، منطق آنها اين بود كَمْ مِنْ فِئَةٍ قَلِيلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً كَثِيرَةً بِإِذْنِ اللَّهِ‌:" چه بسيار گروه اندكى بر گروه بسيارى به فرمان خدا پيروز شدند" (بقره 249).

امير مؤمنان على ع مى‌فرمايد

ايها الناس لا تستوحشوا فى طريق الهدى لقلة اهله:

" اى مردم در طريق هدايت هرگز از كمى نفرات وحشت نكنيد [1] تاريخ انبيا مخصوصا تاريخ زندگى پيامبر اسلام ص نيز نشان مى‌دهد كه چگونه جمعيتهاى انبوه و بى‌ايمان با داشتن همه گونه قدرت در برابر مؤمنان اندك ياران او گرفتار شكست و درماندگى شدند، در قرآن مجيد در داستان" بنى اسرائيل" و" فرعون" و" طالوت" و" جالوت"، و آيات مربوط به جنگ" بدر" و" احزاب" نيز اين معنى به خوبى منعكس شده است.

[1] نهج البلاغه خطبه 201.