[سوره الجن (72): آيات 7 تا 10]

وَ أَنَّهُمْ ظَنُّوا كَما ظَنَنْتُمْ أَنْ لَنْ يَبْعَثَ اللَّهُ أَحَداً (7) وَ أَنَّا لَمَسْنَا السَّماءَ فَوَجَدْناها مُلِئَتْ حَرَساً شَدِيداً وَ شُهُباً (8) وَ أَنَّا كُنَّا نَقْعُدُ مِنْها مَقاعِدَ لِلسَّمْعِ فَمَنْ يَسْتَمِعِ الْآنَ يَجِدْ لَهُ شِهاباً رَصَداً (9) وَ أَنَّا لا نَدْرِي أَ شَرٌّ أُرِيدَ بِمَنْ فِي الْأَرْضِ أَمْ أَرادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَداً (10)

ترجمه:

7- و اينكه آنها گمان كردند، همانگونه كه شما گمان مى‌كرديد كه خداوند هرگز كسى را (به نبوت) مبعوث نمى‌كند.

8- و اينكه ما آسمان را جستجو كرديم، و همه را پر از محافظان قوى و تيرهاى شهب يافتيم! 9- و اينكه ما پيش از اين به استراق سمع در آسمانها مى‌نشستيم. اما اكنون هر كس بخواهد استراق سمع كند شهابى را در كمين خود مى‌يابد! 10- و اينكه (با اين اوضاع و احوال) ما نمى‌دانيم آيا اراده شرى در باره اهل زمين شده يا پروردگارشان اراده كرده است آنها را هدايت كند.