خداوند تعبير نكنيد [1] اين حديث ممكن است ناظر به مواردى باشد كه چنين تداعى وجود دارد.

و گرنه قرآن سخنان جن را در اين آيات با لحن موافق نقل مى‌كند و بر آن صحه مى‌گذارد، به علاوه در بعضى از خطبه‌هاى" نهج البلاغه" نيز اين تعبير به كار رفته است:

چنان كه در خطبه 191 مى‌خوانيم:

الحمد للَّه الفاشى فى الخلق حمده و الغالب جنده، و المتعالى جده:

" ستايش مخصوص خداوندى است كه حمد و ثنايش همه جا را فرا گرفته، و لشكرش همه جا پيروز است، و مجد و عظمتش متعالى است".

در بعضى از روايات نيز آمده است كه" انس بن مالك" مى‌گويد:

كان الرجل اذا قرء سورة البقرة جد فى اعيننا:" هنگامى كه كسى سوره بقره را ياد مى‌گرفت و قرائت مى‌كرد، در نظر ما بزرگ مى‌نمود" [2] به هر حال استعمال اين كلمه در معنى مجد و عظمت مطلبى است كه هم با متون لغت هماهنگ است و هم با موارد استعمال آن.

قابل توجه اينكه گويندگان جن در اينجا مخصوصا روى اين مطلب تكيه مى‌كنند كه خداوند همسر و فرزندى ندارد، و اين تعبير احتمالا اشاره به نفى خرافه‌اى است كه در ميان عرب وجود داشت، مى‌گفتند: ملائكه دختران خدا هستند از همسرى از جن كه خداوند براى خود برگزيده! همين معنى به عنوان يك احتمال در تفسير آيه 158 سوره صافات نيز آمده‌

[1]" مجمع البيان" جلد 10 صفحه 368" و نور الثقلين" جلد 5 صفحه 435، در تفسير" على بن ابراهيم" به اين تعبير اشاره شده است.

[2]" تفسير قرطبى" جلد 10 صفحه 6801.