تا اينجا سه ركن اساسى از اركان اين تجارت بزرگ و بى‌نظير مشخص شد:" خريدار" خدا است، و" فروشنده" انسانهاى با ايمان،" و متاع" جانها و اموالشان، اكنون نوبت به ركن چهارم مى‌رسد كه بهاى اين معامله عظيم است.

مى‌فرمايد:" هر گاه چنين كنيد خداوند گناهانتان را مى‌بخشد و شما را در باغهايى از بهشت كه نهرها از زير درختانش جارى است و در مسكنهاى پاكيزه در بهشت جاويدان جاى مى‌دهد، و اين پيروزى عظيمى است" (يَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَ يُدْخِلْكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ وَ مَساكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ ذلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ‌) [1] در مرحله پاداش اخروى نخست به سراغ آمرزش گناهان مى‌رود چرا كه بيشترين ناراحتى فكر انسان از گناهان او است، وقتى آمرزش و غفران مسلم شد غصه‌اى ندارد، اين تعبير نشان مى‌دهد كه نخستين هديه الهى به شهيدان راهش اين است كه تمام گناهانشان را مى‌بخشد.

اما آيا اين تنها ناظر به" حق اللَّه" است، و يا" حق الناس" را نيز شامل مى‌شود؟ مطلق بودن آيه دليل بر عموميت است، ولى با توجه به اينكه خداوند حق الناس را به خود آنها واگذار كرده بعضى در عموميت آيه ترديد كرده‌اند.

به اين ترتيب در آيات فوق دو شاخه از ايمان (ايمان به خدا و رسول) و دو شاخه از جهاد (جهاد با مال و جان) و دو شاخه از پاداشهاى اخروى‌

[1] جمله‌ يَغْفِرْ لَكُمْ ... به منزله" جزاء" براى" شرط" محذوفى است كه از آيه سابق استفاده مى‌شود، و در تقدير چنين است" ان تؤمنوا باللَّه و رسوله و تجاهدوا فى سبيله ... يَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ ..." اين احتمال نيز داده شده كه جواب" امر" باشد، همان امرى كه از جمله خبريه" تؤمنون" و" تجاهدون" استفاده مى‌شود.