به خدا و رسول او ايمان بياوريد و در راه خداوند با اموال و جانهايتان جهاد كنيد" (تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تُجاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوالِكُمْ وَ أَنْفُسِكُمْ‌) [1] بدون شك خدا نيازى به اين تجارت پرسود ندارد، بلكه تمام منافع آن دربست به مؤمنان تعلق مى‌گيرد، لذا در پايان آيه مى‌فرمايد:" اين براى شما از هر چيز بهتر است اگر بدانيد" (ذلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ‌).

قابل توجه اينكه مخاطب، مؤمنانند، به قرينه‌ يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا و در عين حال آنها را به دو اصل" ايمان" و" جهاد" دعوت مى‌كند، ممكن است اين تعبير اشاره به اين باشد كه ايمان اسمى و سطحى كافى نيست، ايمان عميق و خالص لازم است كه بتواند سرچشمه ايثار و فداكارى و جهاد گردد، و نيز ممكن است ذكر ايمان به خدا و رسول در اينجا شرحى باشد بر ايمان كه به طور اجمال در آغاز آيه گذشته آمده بود.

به هر حال، ايمان به پيامبر ص از ايمان به خدا جدا نيست، همانگونه كه جهاد با جان، از جهاد با مال نمى‌تواند جدا باشد، زيرا تمام نبردها نياز به وسائل و امكاناتى دارد كه از طريق كمكهاى مالى بايد تامين شود، بعضى قادر بر هر دو نوع جهادند، و بعضى تنها قادر بر جهاد با مال و در پشت جبهه‌اند، و گاه تنها جان دارند و آماده بذل جان.

اما به هر صورت بايد اين دو نوع جهاد با يكديگر توأم گردد تا پيروزى فراهم شود و اگر مى‌بينيم جهاد با مال مقدم داشته شده نه به خاطر آن است كه از جهاد با جان مهمتر مى‌باشد، بلكه به خاطر اين است كه مقدمه آن محسوب مى‌شود چرا كه ابزار جهاد از طريق كمكهاى مالى فراهم مى‌گردد.

[1] جمله‌ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ ..." جمله استينافيه" اى است كه تجارت را تفسير مى‌كند، و بعضى آن را عطف بيان دانسته‌اند، و در هر حال اين" جمله خبريه" معنى" امر" دارد.