ترجمه:

بنام خداوند بخشنده بخشايشگر 1- اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد دشمن من و دشمن خويش را دوست خود قرار ندهيد، شما نسبت به آنها اظهار محبت مى‌كنيد، در حالى كه به آنچه از حق براى شما آمده كافر شده‌اند، و رسول خدا و شما را به خاطر ايمان به خداوندى كه پروردگار همه شما است از شهر و ديارتان بيرون مى‌رانند، اگر شما براى جهاد در راه من و جلب خشنوديم هجرت كرده‌ايد پيوند دوستى با آنها برقرار نسازيد، شما مخفيانه با آنها رابطه دوستى برقرار مى‌كنيد در حالى كه من آنچه را پنهان يا آشكار مى‌كنيد از همه بهتر مى‌دانم، و هر كس از شما چنين كارى كند از راه راست گمراه شده.

2- اگر آنها بر شما مسلط شوند دشمنتان خواهند بود، و دست و زبان خود را به بدى بر شما مى‌گشايند و دوست دارند شما به كفر باز گرديد.

3- هرگز بستگان و اولاد شما سودى به حالتان نخواهند داشت، و در قيامت ميان شما جدايى مى‌افكند، و خداوند به آنچه انجام مى‌دهيد بينا است.

شان نزول:

غالب مفسران تصريح كرده‌اند كه اين آيات (يا آيه اول) در باره" حاطب ابن ابى بلتعه"، نازل شده است (البته با تفاوتهاى مختصرى) و ما ذيلا آنچه را مرحوم طبرسى در مجمع البيان آورده است، ذكر مى‌كنيم: جريان چنين بود كه زنى بنام" ساره" كه وابسته به يكى از قبائل مكه بود از مكه به مدينه‌