و نام او احمد است، هنگامى كه او (احمد) با معجزات و دلائل روشن به سراغ آنها آمد گفتند اين سحرى است آشكار!

تفسير: من بشارت ظهور احمد را آورده‌ام!

در تعقيب دو دستورى كه در آيات قبل در باره" هماهنگى گفتار و كردار" و" وحدت صفوف" آمده بود در اين آيات براى تكميل اين معنى به گوشه‌اى از زندگى دو پيامبر موسى ع و مسيح ع اشاره مى‌كند كه متاسفانه نمونه‌هاى روشنى از" جدايى گفتار و عمل" و" عدم انسجام صفوف" در زندگى پيروان آن دو ديده مى‌شود، با سرنوشت شومى كه به دنبال آن پيدا كردند.

نخست مى‌فرمايد:" به ياد آوريد هنگامى را كه موسى به قومش گفت:

اى قوم من! چرا مرا آزار مى‌دهيد با اينكه مى‌دانيد من فرستاده خدا به سوى شما هستم"؟! (وَ إِذْ قالَ مُوسى‌ لِقَوْمِهِ يا قَوْمِ لِمَ تُؤْذُونَنِي وَ قَدْ تَعْلَمُونَ أَنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ‌).

اين آزار ممكن است اشاره به تمام مخالفتها و بهانه‌جويى‌هايى باشد كه بنى اسرائيل در طول حيات موسى ع با اين پيامبر بزرگ داشتند، و يا اشاره به ماجرايى همچون ماجراى" بيت المقدس" كه به موسى گفتند ما حاضر نيستيم وارد اين شهر شويم و با" عمالقه" كه جمعى نيرومند و جبارند بجنگيم، تو و پروردگارت برويد و آنجا را فتح كنيد تا ما وارد شويم! (مائده- 24):

و همين امر سبب شد كه ساليان دراز در وادى" تيه" بمانند، و طعم تلخ ادعاهاى واهى و سستى در امر جهاد را بچشند.

ولى با توجه به آنچه در آيه 69 سوره احزاب وارد شده به نظر مى‌رسد كه اين ايذا، و آزار اشاره به نسبتهاى ناروايى است كه به موسى مى‌دادند و خداوند