در اينجا اين سؤال پيش مى‌آيد كه چرا بيعت با زنان مشروط به اين شرائط بود، در حالى كه بيعت با مردان، تنها بر اسلام و جهاد بود.

در پاسخ مى‌توان گفت: آنچه در مورد مردان در آن محيط از همه مهمتر بوده، همان ايمان و جهاد بوده است، و در مورد زنان، چون جهاد، مشروع نبود، شرائط ديگرى ذكر شده كه مهمتر از همه بعد از توحيد امورى بوده كه زنان در آن جامعه گرفتار انحراف، از آن بودند.

نكته‌ها:

1- رابطه بيعت زنان با شخصيت اسلامى آنها

در تفسير سوره فتح (ذيل آيه 18) بحث مشروحى پيرامون بيعت و شرائط و خصوصيات آن در اسلام داشتيم كه نياز به تكرار آن نمى‌بينيم‌ [1]، آنچه يادآورى آن در اينجا لازم است، مساله بيعت پيامبر ص با زنان است، آنهم با شرائطى مفيد و سازنده كه در آيه فوق آمد.

اين مساله نشان مى‌دهد كه بر خلاف گفته بيخبران يا مغرضانى كه مى‌گويند اسلام براى نيمى از جامعه انسانى يعنى زنان، ارزشى قائل نشده و آنها را به حساب نياورده است، دقيقا آنها را در مهمترين مسائل به حساب آورده است، از جمله مساله" بيعت" است كه يك بار در حديبيه (در سال ششم هجرت) و يك بار در فتح مكه انجام گرفت، و آنها نيز دوش‌بدوش مردان در اين پيمان الهى وارد شدند، و حتى شرائط بيشترى را نسبت به مردان پذيرا گشتند، شرائطى كه هويت انسانى زن را زنده مى‌كرد، و او را از اينكه تبديل به متاع بى‌ارزش يا وسيله‌اى‌

[1] به جلد 22 تفسير نمونه صفحه 69 تا 78 (ذيل آيه 18 سوره فتح) مراجعه فرمائيد