در حديث ديگرى از امير مؤمنان على ع آمده است:

فالذين يحملون العرش، هم العلماء، الذين حملهم اللَّه علمه‌

:" حاملان عرش، علما و دانشمندانى هستند كه خداوند علم خود را به آنها تعليم فرمود"! [1] و در حديث ديگرى از امام على بن موسى الرضا ع مى‌خوانيم:

العرش ليس هو اللَّه و العرش اسم علم و قدرة

:" عرش خدا نيست، بلكه نام علم و قدرت او است" [2] از اين احاديث به خوبى استفاده مى‌شود كه عرش علاوه بر تفسيرى كه سابقا گفتيم تفسير ديگرى نيز دارد و آن" صفات خدا" صفاتى همچون" علم" و" قدرت" است، و بنا بر اين حاملان عرش الهى حاملان علم اويند، و هر قدر انسان يا فرشتگان علم بيشترى داشته باشند سهم بيشترى در حمل اين عرش عظيم دارند!.

و به اين ترتيب اين حقيقت روشنتر مى‌شود كه عرش به معنى يك تخت جسمانى شبيه تختهاى سلطنتى نيست، بلكه هر گاه در مورد خداوند به كار مى‌رود معانى كنايى مختلفى دارد.

2- مقام على (ع) و شيعيان او

در روايات متعددى آمده كه آيه‌ فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ بِيَمِينِهِ ... در باره على ع است يا در باره على ع و شيعيان او [3] اين در واقع از قبيل ذكر مصاديق روشن است، بى‌آنكه مفهوم آيه را محدود كند.

[1]" نور الثقلين" جلد 5 صفحه 405 (حديث 26).

[2] همان مدرك حديث 27.

[3]" تفسير الميزان" جلد 20 صفحه 66.