سپس مى‌افزايد:" آنها پيش از اين در دار دنيا دعوت به سجود مى‌شدند در حالى كه سالم بودند"، (وَ قَدْ كانُوا يُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ وَ هُمْ سالِمُونَ‌).

ولى آنها هرگز سجده نكردند، و روح استكبار و تمرد و سرپيچى را با خود به صحنه قيامت آوردند با اينحال چگونه قدرت بر سجده دارند.

روشن است دعوت به سجود در دنيا هم از طريق پيام مؤذنين در موقع نماز و هم اجتماعات نماز جماعت، و هم از سوى آيات قرآن و احاديث پيامبر ص و پيشوايان معصوم ع صورت مى‌گرفت، اين دعوت مفهوم وسيع و گسترده‌اى دارد كه همه اينها را شامل مى‌شود.

اين تهديدى است شديد از ناحيه خداوند قادر قهار كه به پيامبر ص مى‌گويد: نمى‌خواهد تو دخالت كنى، مرا با اين تكذيب‌كنندگان لجوج و سركش رها كن، تا آنچه مستحقند به آنها بدهم! فراموش نكنيم اين را خداوندى مى‌گويد كه بر همه چيز توانا است، اين تعبير ضمنا مايه دلدارى و قوت قلب پيامبر ص و مؤمنان در مقابل كارشكنيها و توطئه‌هاى دشمنان است، سپس مى‌افزايد:" ما آنها را به زودى از آنجا كه نمى‌دانند تدريجا به سوى عذاب پيش مى‌بريم (سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لا يَعْلَمُونَ‌).