رابطه نزديكى است، لذا در حديثى از امام باقر ع مى‌خوانيم:

ان الرجل ليذنب الذنب فيدرأ عنه الرزق، و تلا هذه الاية: إِذْ أَقْسَمُوا لَيَصْرِمُنَّها مُصْبِحِينَ وَ لا يَسْتَثْنُونَ فَطافَ عَلَيْها طائِفٌ مِنْ رَبِّكَ وَ هُمْ نائِمُونَ‌

:" گاه انسان گناهى مى‌كند و روزى او قطع مى‌شود" سپس امام ع آيات بالا را تلاوت فرمود:

" هنگامى كه صاحبان باغ سوگند ياد كردند كه صبحگاهان ميوه‌ها را بچينند، و اجازه ندهند حتى يك نفر غير از آنها استفاده كند، اما بلائى از سوى پروردگارت در حالى كه آنها در خواب بودند بر آن باغ مسلط شد و آن را نابود كرد" [1] از ابن عباس نيز نقل شده كه" رابطه گناه و قطع روزى از آفتاب هم روشن‌تر است، چنان كه خداوند آن را در سوره ن و القلم (سوره مورد بحث) بيان فرموده"! [2]

[1]" تفسير نور الثقلين" جلد 5 صفحه 395 (حديث 44).

[2]" تفسير الميزان" جلد 20 صفحه 37.