27- (آرى همه چيز به طور كامل از دست ما رفته) بلكه ما محروميم.

28- يكى از آنها كه از همه عاقلتر بود گفت: آيا به شما نگفتم چرا تسبيح خدا نمى‌گوئيد؟

29- گفتند: منزه است پروردگار ما، مسلما ما ظالم بوديم.

30- سپس آنها رو به هم كردند و به ملامت يكديگر پرداختند.

31- (و فريادشان بلند شد) گفتند: واى بر ما كه طغيانگر بوديم.

32- اميدواريم پروردگارمان (ما را ببخشد و) بهتر از آن را بجاى آن به ما بدهد، چرا كه ما به او دل بسته‌ايم.

33- اينگونه است عذاب خداوند (در دنيا) و عذاب آخرت از آن هم بزرگتر است اگر مى‌دانستند.

تفسير سرانجام دردناك صاحبان باغ سرسبز

اين آيات ادامه داستان" أَصْحابَ الْجَنَّةِ" است كه در آيات پيشين گذشت صاحبان باغ به اين اميد كه محصول فراوان خود را بچينند، و دور از نظر مستمندان جمع‌آورى كنند، و همه را در انحصار خويش گيرند، و حتى يك فقير بر سر اين خوان نعمت گسترده الهى ننشيند، صبحگاهان به راه افتادند اما بى‌خبر از اينكه صاعقه‌اى مرگبار شب هنگام درست در موقعى كه آنها در خواب بوده‌اند باغ را تبديل به يك مشت خاكستر كرده است.

قرآن مى‌گويد:" هنگامى كه آنها باغ خود را ديدند چنان اوضاع به هم ريخته بود كه گفتند اين باغ ما نيست، ما راه را گم كرده‌ايم"! (فَلَمَّا رَأَوْها قالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ‌).

منظور از" ضالون" ممكن است گم كردن راه باغ باشد، چنان كه در بالا گفتيم، و يا گم كردن راه حق، چنان كه بعضى احتمال داده‌اند. ولى معنى‌