سپس در ادامه اين سخن مىافزايد:" به هنگام شب، در
آن موقع كه همه آنها در خواب بودند عذاب و بلائى فراگير از ناحيه پروردگارت بر
تمام باغ فرود آمد در حالى كه همه در خواب بودند" (فَطافَ عَلَيْها طائِفٌ مِنْ رَبِّكَ وَ هُمْ نائِمُونَ).
***
آتشى سوزان و صاعقهاى مرگبار چنان بر آن مسلط شد كه" آن باغ خرم و
سرسبز همچون شب سياه و ظلمانى گرديد" و جز مشتى خاكستر از آن باقى نماند (فَأَصْبَحَتْ كَالصَّرِيمِ).
" طائف" از ماده" طواف" در اصل به معنى كسى است كه بر گرد
چيزى مىگردد، ولى گاه كنايه از بلا و مصيبتى است كه در شب روى مىدهد، و منظور در
اينجا همين است.
" صريم" از ماده" صرم" به معنى" قطع" است و در
اينجا به معنى" شب ظلمانى"، يا" درخت بدون ميوه" يا" خاكستر
سياه" است: زيرا شب با فرا رسيدن روز قطع مىشود همانگونه كه روز با فرارسيدن
شب، و لذا گاهى به شب و روز" صريمان" مىگويند، به هر حال منظور اين است
كه آن چنان اين بلاى آسمانى كه ظاهرا صاعقه عظيمى بوده است در اين باغستان فرود
آمد كه تمام آن را يك جا آتش زد، و چيزى جز مشتى زغال و خاكستر سياه از آن باقى
نماند، و صاعقهها هر گاه به چيزى بزنند همين گونه خواهد بود.
***
[1] زيرا علاوه بر تناسب خاصى كه معنى
اول با اصل ماجرا دارد، اگر معنى دوم منظور بود بايد به جاى" وَ لا يَسْتَثْنُونَ"" و لم تستثنوا" گفته شود (دقت كنيد).
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 24 صفحه : 395