بلكه در ميان آنها اقليتى بودند كه موضع خصمانه‌اى در برابر مسلمانان نداشتند.

به هر حال از اين آيات" يك اصل كلى و اساسى" در چگونگى رابطه مسلمانان با غير مسلمين استفاده مى‌شود، نه تنها براى آن زمان كه براى امروز و فردا نيز ثابت است، و آن اينكه مسلمانان موظفند در برابر هر گروه و جمعيت و هر كشورى كه موضع خصمانه با آنها داشته باشند و بر ضد اسلام و مسلمين قيام كنند، يا دشمنان اسلام را يارى دهند سرسختانه بايستند، و هر گونه پيوند محبت و دوستى را با آنها قطع كنند.

اما اگر آنها در عين كافر بودن نسبت به اسلام و مسلمين بى‌طرف بمانند و يا تمايل داشته باشند، مسلمين مى‌توانند با آنها رابطه دوستانه برقرار سازند البته نه در آن حد كه با برادران مسلمان دارند، و نه در آن حد كه موجب نفوذ آنها در ميان مسلمين گردد.

و اگر جمعيت يا دولتى جزو گروه اول باشند و تغيير موضع دهند و يا به عكس در گروه دوم باشند و مسير خود را تغيير دهند بايد وضع فعلى آنها را معيار قرار داد و طبق آيات فوق با آنها عمل كرد.