مى‌بينم همه بخشى از آسمان اول است، آسمانى كه از ميان آسمانهاى هفتگانه به ما نزديكتر مى‌باشد، و به همين دليل به عنوان" السماء الدنيا" (آسمان نزديك و پائين) از آن تعبير شده است.

تعبير به" رجوم" (تيرها) اشاره به شهابها است كه همچون تيرى از يك سوى آسمان به سوى ديگر پرتاب مى‌شود، مى‌دانيم" شهب" باقيمانده ستارگانى است كه طى حوادثى از هم متلاشى شده، بنا بر اين اگر مى‌گويد ما كواكب را تيرهايى براى شياطين قرار داديم اشاره به همين سنگريزه‌هاى مخصوص است.

و اما اينكه چگونه شياطين با تيرهاى شهاب كه سنگهاى كوچك سرگردانى در آسمانها هستند نشانه‌گيرى مى‌شوند شرح آن را در تفسير نمونه جلد 11 صفحه 42 (ذيل آيه 18 سوره حجر) و در جلد 19 صفحه 15 به بعد (ذيل آيه 20 سوره صافات) مشروحا بيان كرده‌ايم.

نكته: عظمت عالم آفرينش‌

با اينكه قرآن مجيد از محيط عقب افتاده عصر جاهليت عرب برخاست ولى غالبا تاكيد مى‌كند كه مسلمانان در اسرار با عظمت عالم هستى بينديشند، مطلبى كه در عصر جاهليت مفهوم نداشت، و اين خود دليل روشنى است بر اينكه قرآن از مبدأ ديگرى صادر شده، و هر قدر علم و دانش پيش مى‌رود عظمت تاكيدات قرآن در اين زمينه آشكارتر مى‌گردد.

مى‌دانيم كره زمينى كه ما در آن زندگى مى‌كنيم با تمام بزرگى كه دارد در مقابل مركز منظومه شمسى يعنى قرص" خورشيد" به اندازه‌اى كوچك است كه اگر يك ميليون و دويست هزار كره زمين را روى هم بگذارند تازه‌