و نيت پاك باشد، سپس فرمود: نگهدارى عمل از آلودگى سخت‌تر است از خود عمل، و عمل خالص صالح، عملى است كه نمى‌خواهى احدى جز خدا تو را به خاطر آن بستايد" [1] در مورد هدف آفرينش انسان در تفسير سوره" ذاريات" ذيل آيه 56" وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ‌" بحث مشروحى داشتيم در آنجا هدف" عبوديت خدا" ذكر شده، و در اينجا" آزمايش حسن عمل"، روشن است كه مساله آزمون و امتحان از مساله عبوديت جدا نيست، همانگونه كه كمال عقل و خداترسى و نيت خالص كه در روايات بالا به آن اشاره شده، روح عبوديت را تشكيل مى‌دهد.

به اين ترتيب عالم ميدان آزمايش بزرگى است براى همه انسانها، وسيله آزمايش، مرگ و حيات، و هدف اين آزمون بزرگ رسيدن به حسن عمل، كه مفهومش" تكامل معرفت، و اخلاص نيت، و انجام هر كار خير" است.

و اگر مى‌بينيم بعضى از مفسران" أَحْسَنُ عَمَلًا" را در اينجا به معنى ياد مرگ كردن، يا آماده براى مرگ شدن، و امثال آن تفسير كرده‌اند در حقيقت اشاره به مصداقهايى از اين معنى كلى است.

و از آنجا كه در اين ميدان آزمايش بزرگ انسان گرفتار لغزشهاى فراوانى مى‌شود، نبايد اين لغزشها او را مايوس كند، و از تلاش و كوشش براى اصلاح خويش بازدارد، در پايان آيه به بندگان وعده يارى و آمرزش داده مى‌گويد:" و او شكست ناپذير و بخشنده است" (وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُورُ) آرى او قادر بر هر چيز، و آمرزنده هر انسان توبه‌كارى است.

[1] تفسير" صافى" ذيل آيات مورد بحث.