شرعى در مورد آنهاست، زيرا اكثر كسانى كه حد بر آنها جارى مى‌شد از منافقان بودند، ولى هيچ دليلى براى اين تفسير، و بر اين ادعا كه حدود شرعى در آن عصر غالبا بر آنها واقع شده، در دست نيست.

قابل توجه اينكه آيه فوق عينا و بدون هيچ كم و زياد در سوره توبه آيه 73 نيز آمده است.

نخست مى‌فرمايد:" خداوند مثلى براى كافران زده است، مثلى به همسر نوح و همسر لوط" (ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِلَّذِينَ كَفَرُوا امْرَأَتَ نُوحٍ وَ امْرَأَتَ لُوطٍ) [1]" آنها تحت سرپرستى دو بنده از بندگان صالح ما بودند، ولى به آن دو خيانت كردند" (كانَتا تَحْتَ عَبْدَيْنِ مِنْ عِبادِنا صالِحَيْنِ فَخانَتاهُما).

" اما ارتباط آنها با اين دو پيامبر بزرگ سودى به حالشان در برابر عذاب الهى نداشت، و به آنها گفته شد كه وارد در آتش شويد همراه كسانى كه وارد مى‌شوند" (فَلَمْ يُغْنِيا عَنْهُما مِنَ اللَّهِ شَيْئاً وَ قِيلَ ادْخُلَا النَّارَ مَعَ الدَّاخِلِينَ‌).

و به اين ترتيب به دو همسر پيامبر اسلام ص كه در ماجراى افشاى‌

[1]" ضرب" در اينجا دو مفعول گرفته" امْرَأَتَ نُوحٍ‌" مفعول اول است كه مؤخر شده و" مثلا" مفعول دوم اين احتمال نيز داده شده است كه" ضرب" يك مفعول داشته باشد و آن" مثلا" است، و" امْرَأَتَ نُوحٍ‌" بدل آن مى‌باشد (البيان فى غريب اعراب القرآن جلد 2 صفحه 449).