نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 24 صفحه : 290
تصميم بر ترك در آينده- جبران گذشته- استغفار).
" نصوح" از ماده" نصح" (بر وزن صلح) در اصل به معنى
خيرخواهى خالصانه است، و لذا به عسل خالص" ناصح" گفته مىشود، و از آنجا
كه خيرخواهى واقعى بايد توأم با محكم كارى باشد واژه" نصح" گاه به اين
معنى نيز آمده است، به همين جهت به نماى محكم" نصاح" (بر وزن كتاب) و به
خياط" ناصح" گفته مىشود، و اين هر دو معنى يعنى" خالص بودن"
و" محكم بودن" در توبه" نصوح" بايد جمع باشد [1] در اينكه توبه
نصوح چيست؟ تفسيرهاى زيادى براى آن ذكر كردهاند تا آنجا كه بعضى شماره تفسيرهاى
آن را بالغ بر بيست و سه تفسير دانستهاند [2] ولى همه اين تفسيرها تقريبا به يك حقيقت بازمىگردد، يا
شاخ و برگها و شرائط مختلف توبه است.
از جمله اينكه:" توبه نصوح" آن است كه واجد چهار شرط باشد:
پشيمانى قلبى، استغفار زبانى، ترك گناه، و تصميم بر ترك در آينده.
بعضى ديگر گفتهاند:" توبه نصوح" آن است كه واجد سه شرط باشد:
ترس از اينكه پذيرفته نشود، اميد به اينكه پذيرفته شود، و ادامه اطاعت خدا.
يا اينكه" توبه نصوح" آن است كه گناه خود را همواره در مقابل چشم
خود ببينى و از آن شرمنده باشى! يا اينكه" توبه نصوح آن است كه مظالم را به
صاحبانش بازگرداند، و از مظلومين حليت بطلبد، و بر اطاعت خدا اصرار ورزد.
[1] بعضى تصور مىكنند"
نصوح" نام شخص خاصى بوده است و در اين زمينه داستان مفصلى به عنوان توبه نصوح
نقل كردهاند ولى بايد توجه داشت نصوح اسم كسى نيست، بلكه معنى وصفى دارد، هر چند
داستان معروف ممكن است صحت داشته باشد.