طريق اطاعت خدا سير مى‌كند نيز تفسير كرده‌اند) [1] اين نيز قابل توجه است كه قرآن روى باكره و غير باكره بودن زن تكيه نكرده، و براى آن اهميتى قائل نشده، زيرا در مقابل اوصاف معنوى كه ذكر شد اين مساله اهميت چندانى ندارد.

2- منظور از" صالِحُ الْمُؤْمِنِينَ‌" كيست؟

بدون شك" صالِحُ الْمُؤْمِنِينَ‌" معنى وسيعى دارد كه همه مؤمنان صالح و با تقوا و كامل الايمان را شامل مى‌شود، هر چند صالح در اينجا مفرد است، و نه جمع ولى چون معنى جنسى دارد از آن عموميت استفاده مى‌شود [2] اما در اينكه مصداق اتم و اكمل آن در اينجا كيست؟ از روايات متعددى استفاده مى‌شود كه منظور" امير مؤمنان" على ع است.

در حديثى از امام باقر ع مى‌خوانيم:

لقد عرف رسول اللَّه (ص) عليا (ع) اصحابه مرتين: اما مرة فحيث قال:" من كنت مولاه فعلى مولاه" و اما الثانية فحيث نزلت هذه الاية:" فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلاهُ وَ جِبْرِيلُ وَ صالِحُ الْمُؤْمِنِينَ ..." اخذ رسول اللَّه (ص) بيد على (ع) فقال: ايها الناس هذا صالح المؤمنين!!:

" رسول خدا دو بار على ع را (با صراحت) به يارانش معرفى كرده‌

[1]" سائح" از ماده" سياحت" در اصل به جهانگردانى مى‌گفتند كه بدون زاد و توشه راه مى‌افتادند، و با كمكهاى مردم زندگى مى‌كردند، و از آنجا كه روزه‌دار از غذا امساك مى‌كند تا وقت افطار فرا رسد، و از اين نظر شبيه سياحت كنندگان است، اين واژه به شخص" صائم" اطلاق شده است.

[2] بعضى" صالح" را در اينجا جمع دانسته و گفته‌اند نظر به اينكه واو" صالحوا" به هنگام اضافه حذف مى‌شود در رسم الخط قرآن نيز نيامده است، ولى اين معنى بعيد به نظر مى‌رسد.