نقل شده، و در آن حديث آمده است كه عمر مى‌گويد: بعد از اين ماجرا آگاه شدم كه پيامبر ص از تمام همسرانش كناره‌گيرى كرده، و در محلى بنام" مشربه ام ابراهيم" اقامت گزيده، خدمتش رسيدم، و عرض كردم: اى رسول خدا! آيا همسرانت را طلاق گفتى؟ فرمود: نه، گفتم: اللَّه اكبر، ما جمعيت قريش پيوسته بر زنانمان مسلط بوديم، اما هنگامى كه به مدينه آمديم جمعى را ديديم كه زنانشان بر آنان مسلطند زنان ما نيز از آنها ياد گرفتند! روزى ديدم همسرم با من مشاجره مى‌كند، من اين عمل او را عجيب و زشت شمردم، گفت: چرا تعجب مى‌كنى؟ به خدا همسران پيامبر ص هم با پيامبر ص چنين مى‌كنند! حتى گاه از او قهر مى‌نمايند، و من به دخترم حفصه سفارش كردم كه هرگز چنين كارى را نكند و گفتم اگر همسايه‌ات (منظور عايشه است) چنين مى‌كند تو نكن، زيرا شرائط او با تو متفاوت است‌ [1] در باره" صالح المؤمنين" بحثى داريم كه در نكات به خواست خدا خواهد آمد.

به اين ترتيب به آنها هشدار مى‌دهد تصور نكنند كه پيامبر هرگز آنها را

[1]" در المنثور" جلد 6 صفحه 243 (با تلخيص).