نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 24 صفحه : 278
نقل شده، و در آن حديث آمده است كه عمر مىگويد: بعد از اين ماجرا آگاه شدم كه
پيامبر ص از تمام همسرانش كنارهگيرى كرده، و در محلى بنام" مشربه ام
ابراهيم" اقامت گزيده، خدمتش رسيدم، و عرض كردم: اى رسول خدا! آيا همسرانت را
طلاق گفتى؟ فرمود: نه، گفتم: اللَّه اكبر، ما جمعيت قريش پيوسته بر زنانمان مسلط
بوديم، اما هنگامى كه به مدينه آمديم جمعى را ديديم كه زنانشان بر آنان مسلطند
زنان ما نيز از آنها ياد گرفتند! روزى ديدم همسرم با من مشاجره مىكند، من اين عمل
او را عجيب و زشت شمردم، گفت: چرا تعجب مىكنى؟ به خدا همسران پيامبر ص هم با
پيامبر ص چنين مىكنند! حتى گاه از او قهر مىنمايند، و من به دخترم حفصه سفارش
كردم كه هرگز چنين كارى را نكند و گفتم اگر همسايهات (منظور عايشه است) چنين
مىكند تو نكن، زيرا شرائط او با تو متفاوت است [1] در باره" صالح المؤمنين" بحثى داريم
كه در نكات به خواست خدا خواهد آمد.
***
در آخرين آيه مورد بحث خداوند روى سخن را به تمام زنان پيامبر ص كرده، با
لحنى كه خالى از تهديد نيست مىفرمايد:" هر گاه او شما را طلاق گويد اميد
مىرود كه پروردگار به جاى شما همسرانى بهتر براى او قرار دهد همسرانى مسلمان،
مؤمن، متواضع، توبهكار، عبادت كننده و مطيع فرمان خدا زنانى غير باكره و
باكره" (عَسى رَبُّهُ إِنْ طَلَّقَكُنَّ أَنْ
يُبْدِلَهُ أَزْواجاً خَيْراً مِنْكُنَّ مُسْلِماتٍ مُؤْمِناتٍ قانِتاتٍ تائِباتٍ
عابِداتٍ سائِحاتٍ ثَيِّباتٍ وَ أَبْكاراً).
به اين ترتيب به آنها هشدار مىدهد تصور نكنند كه پيامبر هرگز آنها را