انسانها بايد در حدود توانايى آنها باشد، جمله" لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلَّا ما آتاها" كه در ضمن آيات فوق آمده نيز اشاره به همين معنى است.

ولى در بعضى از روايات مى‌خوانيم كه منظور از" ما آتاها"،" ما اعلمها" است، يعنى خداوند هر كس را به مقدارى تكليف مى‌كند كه به او" اعلام" كرده است، و لذا به اين آيه در مباحث" اصل برائت" در علم اصول استدلال كرده‌اند، كه اگر انسان حكمى را نمى‌داند، مسئوليتى در برابر آن ندارد.

ولى از آنجا كه عدم آگاهى، گاهى سبب عدم توانايى مى‌شود، ممكن است، منظور، جهلى باشد كه سرچشمه عجز گردد.

بنا بر اين آيه مى‌تواند مفهوم وسيعى داشته باشد، كه هم عدم قدرت را شامل شود و هم جهل را كه موجب عدم قدرت بر انجام كار مى‌گردد.

3- اهميت نظام خانواده‌

دقت و ظرافتى كه در بيان احكام زنان مطلقه و حقوق آنها در آيات فوق به كار رفته، و حتى بسيارى از ريزه‌كاريهاى اين مساله، در آيات قرآن، كه در حقيقت قانون اساسى اسلام است، بازگو شده، دليل روشنى است به اهميتى كه اسلام براى نظام خانواده و حفظ حقوق زنان و فرزندان قائل است.

از طلاق تا آنجا كه ممكن است جلوگيرى مى‌كند، و ريشه‌هاى آن را مى‌خشكاند، اما هر گاه كار به بن‌بست كشيد و چاره‌اى جز طلاق و جدايى نبود، اجازه نمى‌دهد، حقوق فرزندان و يا زنان در اين كشمكش پايمال گردد، حتى طرح جدايى را طورى مى‌ريزد كه امكان بازگشت غالبا وجود داشته باشد.

دستوراتى همچون امساك به معروف و جدايى به معروف و نيز عدم زيان و ضرر و تضييق و سخت‌گيرى نسبت به زنان، و همچنين مشاوره شايسته براى روشن‌