زندگى اول، و از بين بردن عوامل جدايى است كه در آيه فوق اشاره لطيفى به آن شده بود، بخصوص اينكه اسلام روى اين مساله تاكيد مى‌كند كه زنان در دوران عده بايد در خانه مرد بمانند، و طبعا يك معاشرت دائمى چندماهه خواهند داشت كه به آنها مجال مى‌دهد مساله جدايى را دور از هيجانات زودگذر مجددا مورد بررسى قرار دهند.

مخصوصا در مورد طلاق رجعى‌ [1] كه بازگشت به زوجيت نيازى به هيچگونه تشريفات ندارد، و هر كار و يا سخنى كه دليل بر تمايل مرد به بازگشت باشد رجوع محسوب مى‌شود، حتى اگر دست بر بدن زن يا شهوت و يا بدون شهوت بگذارد هر چند قصد رجوع هم نداشته باشد رجوع محسوب مى‌شود.

به اين ترتيب اگر اين مدت با شرائطى كه در بالا گفتيم بگذرد و آن دو با هم آشتى نكنند معلوم مى‌شود به راستى آمادگى ادامه زندگى مشترك ندارند مصلحت در اين است كه از هم جدا شوند.

در اين زمينه شرح ديگرى در جلد دوم تفسير نمونه ذيل آيه 228 سوره بقره داده‌ايم،

[1] منظور از" طلاق رجعى" طلاقى است كه براى اولين و يا دومين بار صورت مى‌گيرد، و تصميم بر جدايى از ناحيه مرد است به طورى كه زن نه مهر خود را بذل مى‌كند نه مال ديگر را!.