از بتهاى بى‌ارزشتان متنفريم.

و باز براى تاكيد افزودند:" ما نسبت به شما كافريم" (كَفَرْنا بِكُمْ‌).

البته اين كفر همان كفر برائت و بيزارى است كه در بعضى از روايات ضمن برشمردن اقسام پنجگانه كفر به آن اشاره شده است‌ [1] و سومين بار براى تاكيد بيشتر افزودند:" در ميان ما و شما عداوت و دشمنى هميشگى آشكار شده است" (وَ بَدا بَيْنَنا وَ بَيْنَكُمُ الْعَداوَةُ وَ الْبَغْضاءُ أَبَداً).

و اين وضع هم چنان ادامه دارد تا به خداى يگانه ايمان بياوريد (حَتَّى تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَحْدَهُ‌).

و به اين ترتيب با نهايت قاطعيت و بدون هيچگونه پرده‌پوشى اعلام جدايى و بيزارى از دشمنان خدا كردند، و تصريح نمودند كه اين جدايى به هيچ قيمت قابل برگشت و تجديد نظر نيست، و تا ابد ادامه دارد، مگر اين كه آنها مسير خود را تغيير دهند و از خط كفر به خط ايمان روى آورند.

ولى از آنجا كه اين قانون كلى و عمومى در زندگى ابراهيم استثنايى داشته كه آنهم به خاطر هدايت بعضى از مشركان صورت گرفته، به دنبال آن مى‌فرمايد: آنها هر گونه ارتباطشان را با قوم كافر قطع كردند و هيچ سخن محبت آميزى به آنها نگفتند:" جز اين سخن ابراهيم كه به پدرش (عمويش آزر) وعده داد كه براى تو از خداوند طلب آمرزش مى‌كنم، ولى در عين حال من در برابر خداوند براى تو مالك چيزى نيستم و آمرزش تنها به دست او است" (إِلَّا قَوْلَ إِبْراهِيمَ لِأَبِيهِ لَأَسْتَغْفِرَنَّ لَكَ وَ ما أَمْلِكُ لَكَ مِنَ اللَّهِ مِنْ شَيْ‌ءٍ) [2] اين در حقيقت استثنايى است از مساله قطع هر گونه ارتباط ابراهيم‌

[1]" براء" جمع" برى" مانند" ظرفاء" و" ظريف".

[2]" اصول كافى" طبق نقل تفسير" نور الثقلين" جلد 5 صفحه 302.