مِنْهَا الْأَذَلَ‌).

بدون شك نشانه‌هاى منافق منحصر به اينها نيست، و از آيات ديگر قرآن و روايات اسلامى و نهج البلاغه نيز نشانه‌هاى متعدد ديگرى براى آنها استفاده مى‌شود، حتى در معاشرتهاى روزمره مى‌توان به اوصاف و ويژگيهاى ديگرى از آنها پى‌برد، ولى آنچه در آيات اين سوره آمده، قسمت مهم و قابل توجهى از اين اوصاف است.

در نهج البلاغه خطبه‌اى مخصوص توصيف منافقان است، در قسمتى از آن خطبه چنين آمده است:

" اى بندگان خدا شما را به تقوى و پرهيزكارى سفارش مى‌كنم و از منافقان بر حذر مى‌دارم، چرا كه آنها گمراه و گمراه كننده‌اند، خطاكار و غلط اندازند.

هر روز به رنگ تازه‌اى درمى‌آيند، و به قيافه‌ها و زبانهاى مختلف خودنمايى مى‌كنند.

از هر وسيله‌اى براى فريفتن و درهم شكستن شما بهره مى‌گيرند و در هر كمينگاهى به كمين شما نشسته‌اند.

بد باطن و خوش‌ظاهرند، و پيوسته مخفيانه براى فريب مردم گام برمى‌دارند، و از بيراهه‌ها حركت مى‌كنند.

گفتارشان به ظاهر شفابخش، اما كردارشان، دردى است درمان‌ناپذير.

بر رفاه و آسايش مردم، حسد مى‌ورزند، و اگر كسى گرفتار بلائى شود خوشحالند.

همواره اميدواران را مايوس مى‌كنند و همه جا آيه ياس مى‌خوانند.

آنها در هر راهى كشته‌اى دارند! و براى نفوذ در هر دلى راهى! و براى هر مصيبتى اشك ساختگى مى‌ريزند!