1- هنگامى كه منافقان نزد تو مى‌آيند مى‌گويند ما شهادت مى‌دهيم كه حتما تو رسول خدايى- خداوند مى‌داند كه تو قطعا رسول او هستى- ولى خداوند شهادت مى‌دهد كه منافقان دروغگو هستند.

2- آنها سوگندهايشان را سپر ساخته‌اند تا مردم را از راه خدا بازدارند، آنها كارهاى بسيار بدى انجام مى‌دهند.

3- اين به خاطر آن است كه آنها نخست ايمان آوردند سپس كافر شدند، لذا بر دلهاى آنها مهر نهاده شده، و حقيقت را درك نمى‌كنند.

4- هنگامى كه آنها را مى‌بينى جسم و قيافه آنان تو را در شگفتى فرو مى‌برد، و اگر سخن بگويند به سخنانشان گوش فرا مى‌دهى، اما گويى چوبهاى خشكى هستند كه بر ديوار تكيه داده شده، هر فريادى از هر جا بلند شود بر ضد خود مى‌پندارند، آنها دشمنان واقعى تو هستند از آنان بر حذر باش، خداوند آنها را بكشد چگونه از حق منحرف مى‌شوند؟

تفسير: سرچشمه نفاق و نشانه‌هاى منافقان!

قبل از ورود در تفسير اين آيات ذكر مقدمه‌اى لازم به نظر مى‌رسد و آن اينكه مساله نفاق و منافقان در اسلام از زمانى مطرح شد كه پيامبر ص به مدينه هجرت فرمود و پايه‌هاى اسلام قوى، و پيروزى آن آشكار شد، و گرنه در مكه تقريبا منافقى وجود نداشت، زيرا مخالفان قدرتمند هر چه مى‌خواستند آشكارا بر ضد اسلام مى‌گفتند، و انجام مى‌دادند، و از كسى پروا نداشتند و نيازى به كارهاى منافقانه نبود.

اما هنگامى كه نفوذ و گسترش اسلام در مدينه دشمنان را در ضعف و ناتوانى قرار داد ديگر اظهار مخالفت به طور آشكار مشكل، و گاه غير ممكن بود،