كرامتها، و اسالت لهم جداول نعيمها، و التفت الملة بهم فى عوائد بركتها فاصبحوا فى نعمتها غرقين، و فى خضرة عيشها فكهين‌

:" به نعمتهاى خداوند بر اين امت بنگريد! در آن زمان كه رسولش را به سوى آنها مبعوث كرد، اطاعت آنها را به آئينش جلب كرد، و با دعوتش آنها را متحد ساخت، بنگريد چگونه اين نعمت بزرگ پر و بال كرامت خود را بر آنها گسترد، و نهرهاى مواهب خويش را به سوى آنان جارى ساخت، و آئين حق با تمام بركاتش آنها را در برگرفت، آنها در ميان نعمتهايش غرقند، و در زندگانى خرمش شادمانند" [1]

نكته: فضل الهى روى حساب است‌

در حديثى آمده است كه جمعى از فقراى امت خدمت رسول خدا ص رسيدند و عرض كردند: اى رسول خدا! ثروتمندان اموالى براى انفاق دارند و ما چيزى نداريم، وسيله براى حج دارند و ما نداريم، و امكانات براى آزاد كردن بردگان دارند و ما نداريم.

پيامبر ص فرمود: هر كسى صد بار" تكبير" بگويد افضل است از آزاد كردن يك برده، و كسى كه صد بار" تسبيح خدا" بگويد افضل است از اينكه يكصد اسب را براى جهاد زين و لجام كند، و كسى كه صد بار" لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ‌" بگويد، عملش از تمام مردم در آن روز برتر است، مگر اينكه كسى بيشتر بگويد.

اين سخن به گوش اغنياء رسيد، آنها نيز به سراغ اين اذكار رفتند، فقراى امت خدمت پيامبر ص رسيدند و عرض كردند: سخن شما به گوش‌

[1]" نهج البلاغه" خطبه 192 (خطبه قاصعه).