نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 23 صفحه : 80
آب فراوان است و به همين مناسبت گاهى به فضاى گسترده يا فيض عظيم و نور
گسترده" نهر" (بر وزن قمر) گفته شده است.
اين واژه در آيه مورد بحث (قطع نظر از حديث آينده) ممكن است به همان معنى اصلى
يعنى نهر آب بوده باشد، و مفرد بودن آن مشكلى ايجاد نمىكند، چرا كه معنى جنس و
جمع دارد بنا بر اين هماهنگ" جنات" جمع" جنت" است.
و نيز ممكن است اشاره به وسعت فيض الهى و نور و روشنايى گسترده بهشت و فضاى
وسيع آن باشد، و يا به هر دو معنى، اما در حديثى كه در المنثور از پيغمبر گرامى
اسلام ص نقل شده مىخوانيم: النهر الفضاء و السعة ليس بنهر جار" نهر به معنى
فضا و گستردگى است نه به معنى نهر جارى" [1]
***
آخرين آيه مورد بحث كه آخرين آيه
سوره" قمر" است توضيح بيشترى براى جايگاه متقين داده، چنين
مىگويد:" آنها در جايگاه صدق و حق و راستى نزد خداوند مالك قادر قرار
دارند" (فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ
مُقْتَدِرٍ).
چه توصيف جالبى در اين آيه از جايگاه پرهيزگاران شده است؟ دو ويژگى دارد كه
همه امتيازات در آن جمع است: نخست اينكه آنجا جايگاه صدق است و هيچگونه باطل و
بيهودگى در آن راه ندارد، سراسر حق است و تمام وعدههاى خداوند در باره بهشت در
آنجا عينيت پيدا مىكند، و صدق آنها آشكار مىشود.
ديگر اينكه: در جوار و قرب خدا است، همان چيزى كه از كلمه" عند"
(نزد) استفاده مىشود كه اشاره به نهايت قرب و نزديكى و معنوى است نه جسمانى، آن
هم نسبت به خداوندى كه هم مالك است و هم قادر، هر گونه نعمت و موهبتى در قبضه قدرت
و در فرمان حكومت و مالكيت او است، و به همين دليل در پذيرايى