فعل (رحمت) كه ريشه همه افعال خداوندى است بحث مى‌كند.

در آيه دوم، سخن از حاكميت او و شئون اين حاكميت است، و صفاتى همچون" قدوس" و" سلام" و" مؤمن" و" جبار" و" متكبر"، با توجه به معانى آنها كه در بالا ذكر كرديم همه از ويژگيهاى اين حاكميت مطلقه الهى است.

و در آخرين آيه از مساله خلقت و آنچه مربوط به آن است، مانند نظم بندى و صورت بندى و قدرت و حكمت بحث مى‌كند.

و به اين ترتيب، اين آيات دست پويندگان راه معرفت اللَّه را گرفته منزل به منزل پيش مى‌برد، از ذات پاك او شروع مى‌كند، و بعد به عالم خلقت مى‌آورد، و باز در اين سير الى اللَّه از مخلوق نيز به سوى خالق مى‌برد، قلب را مطهر اسماء و صفات الهى و مركز انواع ربانى مى‌كند و در لابلاى اين معارف و انوار، او را مى‌سازد و تربيت مى‌نمايد شكوفه‌هاى تقوا را بر شاخسار وجودش ظاهر ساخته و لايق قرب جوارش مى‌كند، تا با تمام ذرات جهان همصدا شود، و تسبيح‌گويان نغمه سبوح و قدوسى سر دهد.

لذا جاى تعجب نيست كه در روايات اسلامى اهميت فوق العاده‌اى به اين آيات داده شده كه در نكات به خواست خدا به آن اشاره مى‌شود.

نكته‌ها:

1- نفوذ فوق العاده قرآن‌

تاثير قرآن، در قلوب و افكار، واقعيتى است انكار ناپذير، و در طول تاريخ اسلام شواهد زيادى بر اين معنى ديده مى‌شود، و عملا ثابت شده كه سختترين دلها با شنيدن آياتى چند، آن چنان نرم مى‌شد كه يكباره خود را به اسلام مى‌سپرد، تنها افراد لجوج و معاند از اين معنى مستثنى بودند، آنهايى كه هيچ جايى براى هدايت در وجودشان نبود.