در حديثى از رسول خدا ص مى‌خوانيم كه" اصحاب الجنة" را به كسانى تفسير فرمود كه از او اطاعت كردند و ولايت على ع را پذيرا شدند، و" اصحاب النار" را به كسانى كه ولايت على ع را ناخوش داشتند و نقض عهد كردند و با او پيكار نمودند [1] و البته اين يكى از مصاديق روشن مفهوم آيه است و از عموميت مفهوم آيه نمى‌كاهد.

نكته‌ها:

1- همكارى بى سرانجام با اهل نفاق!

آنچه در آيات فوق در مورد پيمان‌شكنى منافقان و تنها گذاردن دوستان خود در لحظات سخت و حساس آمده مطلبى است كه بارها در زندگى خود نمونه‌هاى آن را ديده‌ايم.

آنها مثل شيطان اغواگر به وسوسه اين و آن مى‌پردازند، و قول هر گونه مساعدت و كمك به آنها مى‌دهند، و آنان را به ميدان حوادث مى‌فرستند و آلوده انواع گناه مى‌كنند، اما در بحرانى‌ترين حالات آنها را در وسط ميدان رها كرده براى حفظ جان يا منافع خويش فرار مى‌كنند! و اين است سرنوشت كسانى كه با منافقان همكار و هم پيمانند.

نمونه زنده آن در عصر ما پيمانهايى است كه قدرتهاى بزرگ و شياطين زمان ما با سران دولتهايى كه به آنها وابسته‌اند امضا مى‌كنند، و بارها ديده‌ايم اين دولتهاى وابسته كه همه چيز خود را در طبق اخلاص گذارده و نثار آن حاميان شيطان صفت كرده‌اند در حوادث سخت كاملا تنها مانده، و از همه جا

[1]" نور الثقلين" جلد 5 صفحه 292