" مهاجران" راستين و" انصار" و" تابعين" را دقيقا معين مى‌كند.

در" مهاجران" اخلاص، و جهاد، و صدق را مى‌شمرد.

و در" انصار" محبت نسبت به مهاجران، و ايثار، و پرهيز از هر گونه بخل و حرص را ذكر مى‌كند.

و در" تابعين" خودسازى و احترام به پيشگامان در ايمان، و پرهيز از هر گونه كينه و حسد را بيان مى‌نمايد.

با اين حال ما چگونه مى‌توانيم كسانى را كه فى المثل در جنگ جمل حضور يافتند، و روى امام خود شمشير كشيدند، نه اخوت اسلامى را رعايت كردند، و نه سينه‌ها را از غل و كينه و حسد و بخل پاك ساختند، و نه سبقت در ايمان على ع را محترم شمردند محترم بشمريم و هر گونه انتقاد از آنها را گناه بدانيم و چشم بسته در برابر سخنان اين و آن تسليم شويم؟! بنا بر اين ما در عين احترام به پيشگامان در خط ايمان پرونده اعمال آنها را چه در عصر پيامبر ص، و چه در طوفانهاى شديدى كه بعد از او در جامعه اسلامى در گرفت، دقيقا تحت بررسى قرار مى‌دهيم، و بر اساس معيارهايى كه در همين آيات از قرآن دريافته‌ايم، در باره آنها قضاوت و داورى مى‌كنيم، پيوند خود را با آنها كه بر سر عهد و پيمان خود باقى ماندند محكم مى‌سازيم، و از آنها كه در عصر پيامبر ص يا بعد از او رابطه خود را گسستند مى‌بريم، اين است يك منطق صحيح و هماهنگ با حكم قرآن و عقل.