محتواى سوره" قمر"

اين سوره ويژگى سوره‌هاى مكى كه بحثهاى داغ از مبدء و معاد است در بر دارد، و مخصوصا بيانگر كيفرهاى گروهى از اقوام پيشين است كه بر اثر لجاجت و عناد و پيمودن راه كفر و ظلم و فساد يكى، پس از ديگر، به عذابهاى كوبنده الهى گرفتار و هلاك شدند.

و به دنبال هر يك از اين سرگذشتها جمله" وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ"" ما قرآن را براى تذكر سهل و آسان ساختيم آيا كسى هست كه پند گيرد" تكرار مى‌كند تا درسى باشد براى مسلمين و كفار.

رويهمرفته محتواى اين سوره را در چند بخش مى‌توان خلاصه كرد:

1- آغاز سوره است كه از مساله نزديكى قيامت و موضوع" شق القمر" و اصرار مخالفان در انكار آيات الهى سخن مى‌گويد.

2- در بخش ديگر از نخستين قوم سركش و متمرد و لجوج يعنى" قوم نوح" و مساله طوفان به صورت فشرده‌اى بحث مى‌كند.

3- بخش ديگر داستان قوم" عاد" و عذاب دردناك آنها را شرح مى‌دهد.

4- در چهارمين بخش سخن از قوم" ثمود" و مخالفت آنها با پيامبرشان" صالح" است، و همچنين" معجزه ناقه" و بالآخره مجازات آنها با" صيحه آسمانى" است.

5- سپس به سراغ قوم" لوط" مى‌رود، و ضمن اشاره گويا و فشرده‌اى‌