يا اينكه در بناى بعضى از خانه‌ها مصالح گرانقيمتى وجود داشت آنها را تخريب كردند تا آنچه قابل حمل بود ببرند، ولى تفسير اول از همه مناسبتر است.

در پايان آيه به عنوان يك نتيجه‌گيرى كلى مى‌فرمايد:" پس عبرت بگيريد اى صاحبان چشم"! (فَاعْتَبِرُوا يا أُولِي الْأَبْصارِ).

" اعتبروا" از ماده" اعتبار" در اصل از" عبور" گرفته شده كه به معنى گذشتن از چيزى است به سوى چيز ديگر، و اينكه به اشك چشم" عبرة" گفته مى‌شود به خاطر عبور قطرات اشك از چشم است، و" عبارت" را از اين رو عبارت مى‌گويند كه مطالب و مفاهيم را از كسى به ديگرى منتقل مى‌كند، و اطلاق" تعبير خواب" بر تفسير محتواى آن به خاطر اين است كه انسان را از ظاهر به باطن آن منتقل مى‌سازد.

و به همين مناسبت به حوادثى كه به انسان پند مى‌دهد" عبرت" مى‌گويند، چرا كه انسان را به يك سلسله تعاليم كلى رهنمون مى‌گردد و از مطلبى به مطلب ديگر منتقل مى‌كند.

تعبير به" اولى الأبصار" (صاحبان چشم) اشاره به كسانى است كه حوادث را به خوبى مى‌بينند، و با چشم باز موشكافى مى‌كنند، و به عمق آن مى‌رسند.

(واژه" بصر" معمولا به عضو بينايى و" بصيرت" به درك و آگاهى درونى گفته مى‌شود) [1] در حقيقت" اولى الأبصار" كسانى هستند كه آمادگى گرفتن درسهاى عبرت دارند، لذا قرآن به آنها هشدار مى‌دهد كه از اين حادثه بهره‌بردارى لازم كنيد.

شك نيست كه منظور از گرفتن" عبرت" اين است كه حوادث مشابه را كه از نظر حكم عقل يكسانند بر هم مقايسه كنند، مانند مقايسه حال كفار

[1] مفردات راغب.