ترجمه:

23- طايفه ثمود (نيز) انذارهاى الهى را تكذيب كردند.

24- و گفتند: آيا ما از بشرى از جنس خود پيروى كنيم؟! اگر چنين كنيم در گمراهى و جنون خواهيم بود! 25- آيا از ميان ما تنها بر اين مرد وحى نازل شده؟ نه، او آدم بسيار دروغگوى هوسبازى است.

26- ولى فردا مى‌فهمند چه كسى دروغگوى هوسباز است! 27- ما" ناقه" را براى آزمايش آنها مى‌فرستيم، در انتظار پايان كار آنها باش و صبر كن.

28- و به آنها خبر ده كه آب (قريه) بايد در ميان آنها تقسيم شود (يك روز سهم ناقه، و يك روز براى آنها) و هر يك در نوبت خود بايد حاضر شوند.

29- آنها يكى از ياران خود را صدا زدند، او به سراغ اين كار آمد و (ناقه را) پى كرد.

30- (اكنون بنگريد) عذاب و انذارهاى من چگونه بود؟! 31- ما فقط يك صيحه (صاعقه عظيم) بر آنها فرستاديم و به دنبال آن همگى به صورت گياه خشكى درآمدند كه صاحب چهارپايان در آغل جمع‌آورى مى‌كند! 32- ما قرآن را براى يادآورى آسان ساختيم آيا كسى هست كه متذكر شود.

تفسير: سرانجام دردناك قوم ثمود

سومين قومى كه شرح زندگى آنها به طور فشرده به عنوان درس عبرتى در تعقيب بحثهاى گذشته در اين سوره مطرح شده است" قوم ثمود" است كه در سرزمين" حجر" كه در شمال حجاز قرار داشت زندگى داشتند، و پيامبرشان" صالح" نهايت كوشش را در هدايت آنها كرد اما به جايى نرسيد.

نخست مى‌فرمايد: طايفه ثمود نيز انذارهاى الهى را تكذيب كردند، و تهديدها را به هيچ گرفتند" (كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِالنُّذُرِ).

گرچه بعضى از مفسران" نذر" را در اينجا به معنى" پيامبران انذار