شان نزول:

مرحوم" طبرسى" در" مجمع البيان" و جمعى ديگر از مفسران معروف در شان نزول اين آيات چنين نقل كرده‌اند: جمعى از اغنياء خدمت پيامبر ص مى‌آمدند و با او نجوى مى‌كردند (اين كار علاوه بر اين كه وقت گرانبهاى پيغمبر ص را مى‌گرفت مايه نگرانى مستضعفين و موجب امتيازى براى اغنياء بود) در اينجا خداوند نخستين آيات فوق را نازل كرد و به آنها دستور داد كه قبل از نجوى كردن با پيامبر ص صدقه‌اى به مستمندان بپردازند، اغنياء وقتى چنين ديدند از نجوى خوددارى كردند، آيه دوم نازل شد (و آنها را ملامت كرد و حكم آيه اول را نسخ نمود) و اجازه نجوى به همگان داد (ولى نجوى در مورد كار خير و اطاعت پروردگار) [1] بعضى از مفسران نيز تصريح كرده‌اند كه هدف گروهى از نجوى كنندگان اين بود كه از اين راه برترى بر ديگران كسب كنند پيامبر ص هم روى بزرگوارى خاص خود در عين اين كه ناراحت بود از آنها ممانعت نمى‌كرد تا اين كه قرآن آنها را از اين كار نهى نمود [2]

تفسير: يك آزمون جالب‌

تفسير نمونه ؛ ج‌23 ؛ ص447

بخشى از آيات گذشته سخن از مساله نجوى بود آيات مورد بحث ادامه و تكميلى است براى همان مطلب.

[1]" مجمع البيان" جلد 9 صفحه 252 و بسيارى از تفاسير ديگر ذيل آيات مورد بحث.

[2] روح المعانى جلد 28 صفحه 27.