نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 23 صفحه : 43
چهارشنبه آخر
ماه است كه در محاق اتفاق افتاد، و در همين روز" قابيل" برادرش"
هابيل" را كشت ... و خداوند در اين روز چهارشنبه تندباد را بر قوم عاد
فرستاد" [1] لذا بسيارى از مفسران به پيروى بسيارى از روايات
آخرين چهارشنبه هر ماه را روز نحس مىدانند، و از آن تعبير به" اربعاء لا
تدور" مىكنند (يعنى چهارشنبهاى كه تكرار نمىشود).
در بعضى ديگر
از روايات مىخوانيم كه روز اول ماه روز سعد و مباركى است چرا كه آدم در آن آفريده
شد، همچنين روز 26 چرا كه خداوند دريا را براى موسى شكافت
[2] يا اين كه روز سوم ماه روز نحسى است، چرا كه آدم و حوا در آن روز از
بهشت رانده شدند، و لباس بهشتى از تن آنها كنده شد [3]
يا اين كه روز هفتم ماه روز مباركى است، چرا كه نوح سوار بر كشتى شد (و از غرقاب
نجات يافت) [4] يا اينكه در مورد نوروز در حديثى از امام صادق ع
مىخوانيم كه فرمود:" روز مباركى است كه كشتى نوح بر جودى قرار گرفت، و
جبرئيل بر پيامبر اسلام نازل شد، و روزى است كه على ع بر دوش پيامبر ص رفت بتهاى
كعبه را شكست، و داستان غدير خم مصادف با نوروز بود ... [5]
اين گونه تعبيرات، در روايات فراوان است كه سعد و نحس ايام را با بعضى از حوادث
مطلوب، يا نامطلوب پيوند مىدهد، مخصوصا در مورد روز عاشورا