رعايت نكردند، لذا ما به آنها كه ايمان آوردند پاداش داديم، و بسيارى از آنها فاسقند.

تفسير: پيامبران را يكى بعد از ديگرى فرستاديم‌

چنان كه مى‌دانيم شيوه قرآن اين است كه بعد از بيان يك سلسله اصول كلى تعليمات خود اشاره به سرنوشت اقوام پيشين مى‌كند تا شاهد گويايى براى آن باشد، در اينجا نيز بعد از ذكر مسائل پيشين در باره ارسال رسولان همراه بينات و كتاب و ميزان، و همچنين لزوم سبقت مردم بر يكديگر در وصول به غفران پروردگار و سعادت جاويدان، از بعضى از اقوام و پيامبران پيشين نام مى‌برد و اين اصول كلى را در زندگى آنها مجسم مى‌سازد.

نخست از" نوح" و" ابراهيم" كه شيخ الانبيا و سر سلسله رسولان حق بودند شروع كرده، مى‌فرمايد:" ما نوح و ابراهيم را فرستاديم، و در دودمان آنها نبوت و كتاب آسمانى قرار داديم" (وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً وَ إِبْراهِيمَ وَ جَعَلْنا فِي ذُرِّيَّتِهِمَا النُّبُوَّةَ وَ الْكِتابَ‌).

اما همگى از اين ميراث بزرگ و مواهب عظيم خداوند بهره نگرفتند،" گروهى در پرتو آن هدايت يافتند، و بسيارى از آنها فاسق و گنهكار و بى‌ايمانند" (فَمِنْهُمْ مُهْتَدٍ وَ كَثِيرٌ مِنْهُمْ فاسِقُونَ‌).

آرى نبوت توام با شريعت و آئين از نوح ع شروع شد، و بعد از او ابراهيم ع پيامبر اولو العزم ديگر، اين خط را تداوم بخشيد، و هم چنان در طول اعصار و قرون در فرزندان و دودمان آنها ادامه يافت، اما هميشه اقليتى از اين نور هدايت بهره گرفتند در حالى كه اكثريت راه خطا پوييدند!