با جور مرده باشد" [1] و در حديث ديگرى از امام باقر ع مى‌خوانيم كه در تفسير" اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يُحْيِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها" فرمود:

يحيى اللَّه تعالى بالقائم بعد موتها، يعنى بموتها كفر اهلها، و الكافر ميت!:

" خداوند زمين را به وسيله حضرت مهدى ع زنده مى‌كند بعد از آنكه مرده باشد، و منظور از مردن زمين كفر اهل آن است و كافر مرده است"! [2] ناگفته پيدا است كه اين تفسيرها در حقيقت بيان مصداقهاى روشن آيه است و هرگز مفهوم آيه را محدود نمى‌كند.

در حديث ديگرى از امام كاظم ع آمده است:

فان اللَّه يحيى القلوب الميتة بنور الحكمة كما يحيى الارض الميتة بوابل المطر:

" خداوند دلهاى مرده را به نور حكمت زنده مى‌كند همانگونه كه زمينهاى مرده را به بارانهاى پربركت" [3]

در آيه بعد بار ديگر به مساله انفاق كه از ميوه‌هاى شجره ايمان و خشوع است بازمى‌گردد، و همان تعبيرى را كه در آيات قبل خوانديم با اضافاتى تكرار مى‌كند و مى‌فرمايد:" مردان و زنانى كه در راه خدا انفاق كنند، و آنها كه از اين طريق به خداوند قرض الحسنه دهند، خداوند آن را مضاعف و چند برابر كرده و براى آنها پاداش پر ارزشى است" (إِنَّ الْمُصَّدِّقِينَ وَ الْمُصَّدِّقاتِ وَ أَقْرَضُوا اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً يُضاعَفُ لَهُمْ وَ لَهُمْ أَجْرٌ كَرِيمٌ‌) [4]

[1]" روضه كافى مطابق نقل نور الثقلين جلد 5 صفحه 243.

[2]" كمال الدين" مطابق نقل نور الثقلين جلد 5 صفحه 242.

[3]" بحار الانوار" جلد 78 صفحه 308.

[4]" المصدقين و المصدقات" به معنى" المتصدقين و المتصدقات" است، و عطف" اقرضوا اللَّه" كه" جمله فعليه" است بر" جمله اسميه" قبل، به خاطر آن است كه اين جمله به معنى" الذين اقرضوا اللَّه" مى‌باشد.