در حالى كه گروه ديگرى آن را اشاره به فرشتگان مطهرى مى‌دانند كه از قرآن آگاهى دارند، يا واسطه وحى بر قلب پيامبر ص بوده‌اند، نقطه مقابل مشركان كه مى‌گفتند: اين كلمات را شياطين بر او نازل كرده‌اند! بعضى نيز آن را اشاره به اين معنى مى‌دانند كه حقايق و مفاهيم عالى قرآن را جز پاكان درك نمى‌كنند، همانگونه كه در آيه 2 سوره بقره مى‌خوانيم:

ذلِكَ الْكِتابُ لا رَيْبَ فِيهِ هُدىً لِلْمُتَّقِينَ‌:" اين كتاب شكى در آن نيست، و مايه هدايت پرهيزكاران است" و به تعبير ديگر حد اقل پاكى كه روح" حقيقت جويى" است براى درك حد اقل مفاهيم آن لازم است، و هر قدر پاكى و قداست بيشتر شود درك انسان از مفاهيم قرآن و محتواى آن افزون خواهد شد.

ولى هيچ منافاتى در ميان اين سه تفسير وجود ندارد و ممكن است همه در مفهوم آيه جمع باشد.

[1]" لا يمسه" جمله خبريه است كه مى‌تواند به معنى" نهى" يا به معنى" نفى" بوده باشد.

[2]" تنزيل" در اينجا مصدرى است به معنى" اسم مفعول" يعنى" منزل" مى‌باشد و خبر براى مبتداى محذوف است يا خبر بعد از خبر.