ديگر اينكه منظور محل طلوع و غروب آنها است.

و ديگر اينكه منظور سقوط ستارگان در آستانه رستاخيز و قيامت است.

بعضى نيز آن را تنها به معنى غروب ستارگان تفسير كرده‌اند.

بعضى هم به پيروى پاره‌اى از روايات آن را اشاره به نزول قسمتهاى مختلف قرآن در فواصل زمانى متفاوت مى‌دانند (زيرا" نجوم" جمع" نجم" در مورد كارهاى تدريجى به كار مى‌رود).

گرچه منافاتى بين اين معانى نيست، و ممكن است همه در آيه فوق جمع باشد، ولى تفسير اول از همه مناسبتر به نظر مى‌رسد، چرا كه به هنگام نزول اين آيات غالب مردم اهميت اين سوگند را نمى‌دانستند امروز براى ما روشن شده است كه ستارگان آسمان هر كدام جايگاه مشخصى دارد، و مسير و مدار آنها كه طبق قانون جاذبه و دافعه تعيين مى‌شود بسيار دقيق و حساب شده است.

و سرعت سير آنها هر كدام با برنامه معينى انجام مى‌پذيرد.

اين مساله گرچه در كرات دوردست دقيقا قابل محاسبه نيست، اما در منظومه شمسى كه خانواده ستارگان نزديك به ما را تشكيل مى‌دهد دقيقا مورد بررسى قرار گرفته، و نظام مدارات آنها به قدرى دقيق و حساب شده است كه انسان را به شگفتى وامى‌دارد.

هنگامى كه به اين نكته توجه كنيم كه طبق گواهى دانشمندان تنها در كهكشان ما حدود يك هزار ميليون ستاره وجود دارد! و در جهان كهكشانهاى زيادى موجود است كه هر كدام مسير خاصى دارند، به اهميت اين سوگند قرآن آشناتر مى‌شويم.

در كتاب" اللَّه و العلم الحديث" مى‌خوانيم:

" دانشمندان فلكى معتقدند اين ستارگانى كه از ميلياردها متجاوزند كه قسمتى از آنها را با چشم غير مسلح مى‌توان ديد، و قسمت (بسيار بيشترى)