[سوره الواقعة (56): آيات 57 تا 62]

نَحْنُ خَلَقْناكُمْ فَلَوْ لا تُصَدِّقُونَ (57) أَ فَرَأَيْتُمْ ما تُمْنُونَ (58) أَ أَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخالِقُونَ (59) نَحْنُ قَدَّرْنا بَيْنَكُمُ الْمَوْتَ وَ ما نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ (60) عَلى‌ أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثالَكُمْ وَ نُنْشِئَكُمْ فِي ما لا تَعْلَمُونَ (61)

وَ لَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الْأُولى‌ فَلَوْ لا تَذَكَّرُونَ (62)

ترجمه:

57- ما شما را آفريديم، چرا كه آفرينش مجدد را تصديق نمى‌كنيد؟

58- آيا از نطفه‌اى كه در رحم مى‌ريزيد آگاهيد؟

59- آيا شما آن را (در دوران جنينى) آفرينش پى در پى مى‌دهيد، يا ما آفريدگاريم؟

60- ما در ميان شما مرگ را مقدر ساختيم و هرگز كسى بر ما پيشى نمى‌گيرد.

61- به اين منظور كه گروهى را بجاى گروه ديگرى بياوريم و شما را در جهانى كه نمى‌دانيد آفرينش تازه بخشيم.

62- شما عالم نخستين را دانستيد، چگونه متذكر نمى‌شويد (كه جهانى بعد از آن است).

تفسير: هفت دليل بر مساله معاد

از آنجا كه در آيات گذشته سخن از تكذيب كنندگان معاد در ميان بود،