ذكر همين سه قسمت كافى است كه انسان بقيه را از آن حدس بزند.

نخست اين كه" آنها پيش از اين در عالم دنيا مست و مغرور نعمت بودند" (إِنَّهُمْ كانُوا قَبْلَ ذلِكَ مُتْرَفِينَ‌).

" مترف" بطورى كه در" لسان العرب" آمده از ماده" ترف" (بر وزن سبب) به معنى تنعم است، و مترف به كسى مى‌گويند كه فزونى نعمت او را غافل و مغرور و مست كرده و به طغيان واداشته است‌ [1] درست است كه همه" اصحاب الشمال" در زمره" مترفين" نيستند، ولى هدف قرآن سردمداران آنها است.

همانگونه كه امروز هم مى‌بينيم فساد جامعه‌هاى بشرى از گروه متنعمين مست و مغرور است كه عامل گمراهى ديگران نيز مى‌باشند، سرنخ تمام جنگها و خونريزيها و انواع جنايات، و مراكز شهوات، و گرايشهاى انحرافى، به دست اين گروه است، و به همين جهت قرآن قبل از هر چيز انگشت روى آنها مى‌گذارد.

اين احتمال نيز وجود دارد كه نعمت معنى گسترده‌اى دارد و منحصر به اموال نيست بلكه جوانى و سلامت و عمر نيز از نعمتهاى خدا است كه اگر باعث غرور و غفلت گردد سرچشمه اصلى گناهان است، و اصحاب شمال هر يك داراى نوعى از اين نعمتها هستند.

[1] لسان العرب جلد 9 صفحه 17.