باز در تعقيب اين نعمت بهشتى تكرار مى‌كند:" كداميك از نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد"؟ (فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ‌).

" آنها همچون ياقوت و مرجانند"! (كَأَنَّهُنَّ الْياقُوتُ وَ الْمَرْجانُ‌).

به سرخى و صفا و درخشندگى" ياقوت" و به سفيدى و زيبايى شاخ" مرجان" كه هنگامى كه اين دو رنگ (يعنى سفيد و سرخ شفاف) به هم آميزند زيباترين رنگ را به آنها مى‌دهند.

" ياقوت" سنگى است معدنى و معمولا سرخ رنگ، و" مرجان" حيوانى است دريايى شبيه شاخه‌هاى درخت كه گاه به رنگ سفيد و گاه قرمز يا رنگهاى ديگر است، و در اينجا ظاهرا منظور نوع سفيد آن است‌ [1]

گرچه در روايات اسلامى يا تفسير مفسران احسان در اين آيه تنها به معنى" توحيد" يا به معنى" توحيد و معرفت" يا به معنى" اسلام" تفسير شده، ولى‌

[1] در باره مرجان در اوائل همين سوره ذيل آيه 22 شرح بيشترى داده‌ايم.

[2]" هل" در اين آيه براى استفهام انكارى است، و در حقيقت اين آيه دليلى است براى آيات پيشين كه سخن از نعمتهاى ششگانه بهشتيان مى‌گفت.